ECTP

Osiem dni, dwustu uczniów z ponad dwudziestu krajów Europy. Czterdziestu wolontariuszy. Długie dnie i krótkie noce. Pierwszy tydzień grudnia był najintensywniejszy w tym roku. Jak pisałam półtora tygodnia temu, dzięki byciu wolontariuszką AFS, miałam okazję wziąć udział w obozie dla uczniów kończących trzymiesięczny program wymiany w krajach Europy. W piątek 30 listopada razem z Anną z AFS Czech Republic, poleciałyśmy do Brukseli...

W stolicy Europy spotkałyśmy się z pozostałymi wolontariuszami, którzy przyjechali pomóc w organizacji i przebiegu ECTP Camp. Wielu z nich znałam już z innych treningów AFS, tym bardziej cieszyłam się na kolejne spotkanie. Wszyscy razem udaliśmy się do Destelheide, gdzie miał odbyć się obóz. Pierwsze dwa dni polegały na przygotowaniu ośrodka, sal na warsztaty, recepcji... Po poznaniu się ze sobą i grach integrujących przyszedł czas na kwestie organizacyjne.

W niedzielę nastąpiła inwazja uczestników. Ja odbierałam uczniów wracających z wymiany we Francji. W poniedziałek, środę i czwartek były warsztaty, a we wtorek zwiedziliśmy Parlament Europejski, Parlamentarium (Centrum dla Zwiedzających) i mieliśmy grę terenową po Brukseli (o czym napiszę niedługo:)).

Uczniowie w Destelheide spędzili pięć dni, od niedzieli do czwartku. ECTP Camp ma na celu podsumowanie czasu spędzonego przez uczniów na wymianie, a także zwrócenie ich uwagi na aktywne obywatelstwo w Europie. W czasie rożnych warsztatów uczniowie mogli w twórczy sposób zastanowić się nad tym, czego się nauczyli mieszkając w innych krajach (język, kultura, zwyczaje) oraz przede wszystkim w jaki sposób mogą te nowe doświadczenia wykorzystać w codziennym życiu, w lokalnym środowisku. W poniedziałek odbyły się także warsztaty podsumowującej wymianę (Sharing session), a w czwartek Re-entry session – czyli przygotowanie do powrotu do kraju, na szok kulturowy a także dyskusja o tym, jak wykorzystać zdobyte w czasie wymiany doświadczenia i umiejętności w codziennym życiu. Te dwie sesje były prowadzone w małych grupach (Reflection group). Każdy wolontariusz miał przydzieloną grupę siedmiu studentów z rożnych krajów, z którymi pracował także wieczorami, ewaluując i podsumowując miniony dzień. W mojej grupie znaleźli się uczniowie z Austrii, Chorwacji, Francji, Polski, Węgier i Włoch.

Wieczorami mieliśmy Plenary, a także rożne gry i zabawy (uczyliśmy się tańców belgijskich, były pokazy filmów czy gry integracyjne). Wieczorami był także otwarty bar.

Do moich zadań, poza wspomnianymi powyżej zadaniami (przygotowania przed inwazją uczestników, przygotowanie i prowadzenie warsztatów w ramach Re-group), były także zmiany w recepcji, budzenie uczestników rano, pomaganie trenerom w czasie warsztatów i wszystkie inne sprawy organizacyjne. Dzięki temu, że stworzyliśmy naprawdę zgrany i świetnie współpracujący zespół, praca, chociaż wymagająca dużo zaangażowania, była bardziej przyjemnością niż kolejną sprawą "do odbębnienia". Chociaż przez tydzień pobytu w Belgii nie udało mi się spać w nocy dłużej niż 5 godzin, atmosfera, która panowała w naszej ekipie wolontariuszy zupełnie wynagradzała ten niedobór i zmęczenie.

 

W czwartek był dzień odlotów. Po trzech godzinach snu zwarci i gotowi podjęliśmy się wcześniej przydzielonych nam zadań. Ja pojechałam  z uczniami na lotnisko. Po tym jak szczęśliwie udało nam się odprawiać ponad stu uczniów z Włoch, Polski, Niemiec i Rosji mieliśmy chwilę wytchnienia. Siedząc w kawiarni na lotnisku jedna z wolontariuszek zauważyła, że chociaż jest nas tylko siedmiu, możemy porozumiewać się miedzy sobą w dwunastu rożnych językach. Czy to nie jest niesamowite? Wśród wolontariuszy AFSu płynne posługiwanie się trzema językami to norma. Większość z nas zna 4, 5 a nawet 7 języków. Po tygodniu w Belgii w mojej głowie działy się dziwne rzeczy, chyba mój mózg jeszcze nie do końca umie sobie poradzić z przełączaniem się z polskiego na czeski/angielski/francuski. Do tego słuchanie ludzi mówiących po hiszpańsku, włosku (w tym przypadku raczej krzyczących), duńsku, niderlandzku, islandzku.... Nie ogarniam!!!

Polska, Dania, Włochy, Słowacja, Islandia, Niemcy, Rumunia, Hiszpania, Belgia = AFS Connecting Lives, Sharing Cultures

Czwartkowy wieczór (jak możecie zobaczyć na zdjęciu powyżej;)) był bardzo długi. Przez cztery godziny mieliśmy ewaluację wolontariuszy support team (trenerzy mieli spotkanie do południa, jak my rozwoziliśmy uczniów na lotniska/dworce). Późnym wieczorem nikt nie miał siły na tańce, dlatego na spokojnie, przy czterdziestu rodzajach belgijskiego piwa, oddaliśmy się grom, dyskusjom i relaksowi, na który w pełni zasłużyliśmy.

W piątek, przed odlotem spędziliśmy leniwie dzień w Brukseli, jednak o tym, co odkryłam w tej europejskiej stolicy już w piątek :-)